“31 Ağustos”ta yaz mevsimini uğurladık hep birlikte. Biraz buruk, biraz yorgun; ama umutlu…
Coronalı günlerden geçerek geldik sonbahara… Hoş geldi mi gelmedi mi birlikte, yaşayarak göreceğiz.
Dileğim hoş gelmesi, mutluluk, sağlık, güzellikler getirmesi hepimiz için; insanlık için…
Corona nedeniyle Mart ayından itibaren evlere kapandık; yaz mevsimini de evlerde mahsur karşıladık.
Düğünlerde doyasıya çiftetelli oynadık da halay çekemedik mesafeden ötürü. Keşke halay çekememek olsaydı tek derdimiz. Konukların sayısı covit barajına takılınca azaldı da azaldı ve beklenen takı oranı da yarıya iniverdi.
Ünlü ünsüz pek çok yakınımızı kaybettik corona yüzünden. Sadece izledik gözyaşları içinde ve biz hiçbir şey yapamadık. Kaybettiklerimizin çoğu sağlıkçılar oldu. Yardım ederken hastalandı pek çoğu. Onlara minnettarız, mekânları cennet olsun. Yaşayanlara da sağlıklı uzun ömürler diliyorum.
Daha başka üzüntüler de yaşandı elbet: Şehitler, sel felaketleri ve deprem… Bu felaketlerde yaşamlarını kaybedenlere, şehit olanlara Allahtan rahmet diliyorum. Keşke sarabilsek yaralarını…
Sonbaharı bu düşüncelerle karşılarken biraz buruktu içim bu sabah…
Sonra mı, savuşturdum beynimin içindeki bütün kötülükleri ve bütün gücümle çağırdım umutları.